Rafał A. Witkowski

Prolog do Erraty

Jak komuch Gomułka mawiał: "obywatelki i obywatele!"
Ja zaś mówię: jak zwykle spartaczyli wiele.

Wszystko po wszystkich poprawiać muszę,
nikt nie powiedział, że będzie łatwo, całe draństwo zduszę.

Motłochy spod ciemnej gwiazdy,
powie to myślący każdy,

że wiecznie gęby kwaśno skrzywione
nic mądrego nie powiedzą zwaśnione.

Trzysta lat kurwienia się szlachty,
geopolityczne ich konszachty

- wsadzi się do pudła na marności,
co na amen zasypią marmurowe kości.

Czasy próby nadeszły,
dialektyka dziejów to już czas przeszły.

Powodzianie teraz potrzebują pomocy,
nie zabierzesz Jarek w zaświaty złotej karocy.

I zostań tutaj jak najdłużej,
pomyśl o kasie jak zwykle dużej.

- Na partię zebrać pieniądze umiałeś,
to i wobec powodzian zadanie poznałeś.

I ty wbij sobie do głowy Donaldzie Tusku,
że jedziesz z Jarkiem na tym samym wózku.

W kwestii aborcji jest tylko jedna rada, to nie mało:

Zamiast poglądami w tej sprawie się obnosić,
należy szybko referendum ogłosić.

Czy społeczeństwo wraz z politykami wreszcie dojrzało?

 

PS:

Urszulo B. - niczego tu nie ma dla ciebie,
bo ktoś tu partyjniactwo kultury właśnie grzebie.

Tak szłaś, tracąc twarz i rozum, do lewa,
że znalazłaś się u prawactwa; nie dla ciebie w upał cień drzewa.

Chcę ci tylko szczerze doradzić:
zamiast politykę robić... idź kury szczać prowadzić.

 

 

 

Rafał A. Witkowski

Sztuczne algorytmy opatrznością
i przeznaczeniem internautów?
Czy sztuczna inteligencja dorówna człowiekowi?

z cyklu Errata do współczesności

 

Miałem Wielki Sen, Sen o tym, że pozostaniemy ludźmi.

Sztuczne algorytmy stosowane chociażby w mediach społecznościowych mają ogromny wpływ na życie społeczne i w związku z tym na politykę oraz kulturę. Czytaj więcej tutaj

Rafał A. Witkowski

Dumał Putin, nie dumał, i tak carem nie będzie. Czyli bez litości o filozofiach ruskich

z cyklu Errata do współczesności

 

Choć esej ten w istocie stanowi raport z weryfikacji światopoglądów ruskich, nie jest moim zamiarem deprecjonować filozofów hezychastycznych, renesansu patrystycznego. Jednak jak wiele innych idei, także te zawarte w dziełach tych twórców są rozumiane opacznie i wykorzystywane w podskórnej ideologii współczesnej Rosji. Czytaj więcej tutaj.

 

Kono essei wa jissai ni wa Roshia no sekai-kan no kenshō ni kansuru hōkoku-shodearuga, hejikasutikkuna tetsugakumono ya Sei chichi shugi-teki runesansu o hinan suru tsumori wanai. Shikashi, hoka no ōku no aidea to dōyō ni, korera no geijutsuka no sakuhin ni fukuma reru aidea mo gokai sa re, gendai Roshia no hika no ideorogī de shiyō sa rete imasu.

 

 

 

Rafał A. Witkowski

„Zielona książka” Kaddafiego,
czyli „trzecia droga” donikąd

z cyklu Errata do współczesności

Gdyby Zielona książka Kaddafiego była traktowana poważnie, byłaby niebezpieczna ze względu na swoją prostotę, wręcz banalność tak cenioną przez motłoch. Czytaj więcej tutaj

 

 

 

 

Rafał A. Witkowski

A mnie to Mao. Czyli bez mrugnięcia okiem, ale z litością o filozofii chińskiej

z cyklu Errata do współczesności

Niniejsze wywody są moimi wnioskami wysnutymi przede wszystkim po lekturze książki Hajime Nakamury Systemy myślenia ludów Wschodu.

Historię systemu myślenia w Chinach tworzy ciąg przyczynowo-skutkowy oparty o następujące po sobie doświadczenia. Poszanowanie przodków, tradycji, świadomości historycznej, badań historycznych, hierarchii, seniorów rodów, cnotliwych władców występowało już przed Konfucjuszem, który skodyfikował ten fakt w VI/V w. p. n. e.

Czytaj więcej...

 

 

 

Rafał A. Witkowski

Untologia koreańska

z cyklu Errata do współczesności

Koreańska tradycja jest wielka. Składają się na nią m.in. buddyzm, konfucjanizm, taoizm, chrześcijaństwo. Odzwierciedlana jest w malarstwie, architekturze, literaturze (podobnie, jak w Chinach dużą wagę przywiązuje się tam do podań historycznych i biograficznych), tańcu. Tak jest w demokratycznej Korei Południowej. W totalitarnej Korei Północnej tradycje te są niestety niszczone. Czytaj więcej...

 

 

 

Rafał A. Witkowski

Polska dialektyka

z cyklu Errata do współczesności

Polska miała światowej klasy logików: Tarskiego i Ajdukiewicza, jednak jak każdy inny naród, także nasz kraj ma swoją dialektykę – „logikę sprzeczności”, jak to się ładnie mówi dziś. Zasadnicza sprzeczność Polaków to opozycyjne cechy: megalomania i kompleks niższości, na co tak trafnie zwrócił uwagę Witkacy. Cechy te mieszają się i ich jednoczesne występowanie sprawia, że Polak nie wie czego chce. W związku z owymi cechami, uwielbia słuchać, jak Panasewicz śpiewa, że każdy tutaj – włącznie z nim – znaczy „mniej niż zero”. Na dialektykę Polaka i jego człowieczeństwa zwrócił uwagę już Norwid: „Polak jest olbrzym, a człowiek w Polaku jest karzeł – i jesteśmy karykatury, i jesteśmy tragiczna nicość i śmiech olbrzymi…. Słońce, nad polakiem wstawa, ale zasłania swe oczy nad człowiekiem” I ten sam Norwid o dialektyce jednostki tudzież narodu polskiego i polskiego społeczeństwa „Polacy są wspaniałym narodem i bezwartościowym społeczeństwem” – co tak dosadnie przekuł w swoją sentencję Piłsudski. Czytaj więcej...

 

 

 

Rafał A. Witkowski

Jak panny na wydaniu
– czyli o instytucjach europejskich

z cyklu Errata do współczesności

Panny na wydaniu? Ważny dodatek: brzydkie panny. Tak, ale dlaczego? No właśnie pytam biurokratów „dlaczego?”. Machina biurokratyczna w Unii Europejskiej to akurat najmniej ciekawy wątek tematu, gdyż obecne w niej: nepotyzm, korupcja i niekompetencja to nuda powtarzana przez Unitów po cesarzach rzymskich, Borgiach (ach Lukrecja!), Robespierze, komunistach, faszystach i – związanych z tymi przedostatnimi i ostatnimi – korporacjonistach. Pseudoprawicowe media – no dobra, złagodzimy na „quasi-prawicowe” media – dziamkają o tym od dekad.

Czytaj więcej...

 

 

Rafał A. Witkowski

Dumni Słowianie. Z czego?

z cyklu Errata do współczesności

Słowianie mają powody do dumy: my Polacy mamy historię okresu Jagiellonów, kiedy byliśmy imperium od morza do morza, wspaniałą historię kultury z wysokiej klasy zabytkami; poza drobnymi przypadkami, Polacy nie kolaborowali w czasie II wojny światowej; mieliśmy Papieża, który w wielkim stopniu przyczynił się do upadku twardego komunizmu. Czesi mają Pragę z katedrą św. Wita, pamięć po człowieku wysokiej kultury u sterów władzy – Vaclavie Havlu, Słowacy Bratysławę, Ukraina ma Tarasa Szewczenko, nawet Rosjanie mają XIX-wiecznych pisarzy. W dodatku razem z Czechami i Słowakami mamy świadomość europejską – przynależności do obszaru kultury, którego twórcami byli m.in. Sokrates, Platon, Arystoteles, budowniczowie katedr gotyckich, artyści: Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Rafael Santi, Goethe, Beethoven, Mickiewicz, Słowacki, Norwid... To są zasługi postaci historycznych dla dumy. A współcześni Słowianie?

 

Czytaj więcej...

 

 

Rafał A. Witkowski

Gulasz i paprykarz. Filozofia węgierska

z cyklu Errata do współczesności

Po tym wszystkim, co Węgry przeszły na przestrzeni ponad tysiącletniej historii – łącząc swe losy z Polską zresztą – zaskakująca jest prorosyjska orientacja Victora Orbana. Stłumiony brutalnie przez Sowietów Październik 1956 r. w Budapeszcie, Październik którego głównym żądaniem było wycofanie wojsk radzieckich z kraju, dał wprawdzie lekcję Węgrom, że na Zachód nie zawsze można liczyć (ale my, Polacy również rozczarowaliśmy się Zachodem w 1939 i w 1944r.), jednak pokładanie przez Węgrów wiary w sojusz z Rosją jest krótkowzroczne. Wszak Węgrzy, choć przybyli z Azji, od momentu założenia państwa przynależą do kultury zachodniej, a moralność społeczeństwa rosyjskiego jest moralnością hord (przykładem jest stłumienie Października 1956 r.), jakie przewaliły się przez jego terytoria. Węgry są katolickie i kalwińskie, Rosja prawosławna, ale zważywszy na możliwość zaistnienia wreszcie podejścia ekumenicznego, nie jest to aż taki problem.

 

Czytaj więcej...

 

 

Wkrótce:

 

Rafał A. Witkowski

Gorący pies i trampki.
Czy istnieje naród amerykański?

z cyklu Errata do współczesności